Er zijn mensen die leven voor feestjes. En dan heb je de rest van ons. De mensen die bij het woord “verplicht gezellig doen” spontaan denken: laat maar. Als jij het type bent dat liever de stilte van je eigen huis koestert dan een kamer vol halfbekende mensen, dan ga je deze lijst voelen.
Welkom. Je bent onder je eigen soort.
1. Je krijgt een uitnodiging en het voelt meteen als een verplichting.
Je had nét een perfecte planning met nul sociale momenten. En dan komt er ineens zo’n “gezellige” bom binnengeknald die je hele rustschema saboteert.
2. Het moment dat iemand zegt “kom gewoon, is leuk”.
Dat is precies het moment dat je besluit dat je dus juist niet gaat. Want niets wat begint met “kom gewoon” is ooit leuk.
3. Voorpret? Je hebt alleen nuchtere stress.
Andere mensen worden enthousiast. Jij telt mentale exitroutes en checkt of je outfit sociaal geaccepteerd is of gewoon veilig voelt.
4. Je komt binnen en krijgt gelijk spijt.
Je ziet de mensen. Je hoort het geluid. Je voelt de druk. Je vraagt je af waarom je überhaupt uit huis bent gegaan.
5. Small talk is jouw persoonlijkste vijand.
“Hoe is het?” is geen vraag maar een aanslag. Je hebt geen zin om je hele leven in drie oppervlakkige zinnen te proppen.
6. Je zoekt binnen drie seconden de dichtstbijzijnde uitgang.
Het is geen vluchten. Het is strategie. Gewoon… voor het geval dat.
7. Iemand vraagt of je ‘gezellig bent vandaag’.
En jij denkt: ik was het al niet, en nu helemaal niet meer. Het voelt alsof iemand je persoonlijkheid beoordeelt op basis van je gezicht.
8. De muziek staat altijd te hard om te praten, maar te zacht om te negeren.
Je kunt óf schreeuwen óf luisteren naar iets wat je niet leuk vindt. Een lose-lose-situatie.
9. Je kent niemand en iedereen kent elkaar.
Het perfecte recept voor een avond lang awkward glimlachen en doen alsof je ergens thuishoort.
10. Iemand begint een verhaal dat je al drie keer hebt gehoord.
Je knikt mee, maar van binnen schrijf je je ontslagbrief uit het sociale leven.
11. Je wilt weg, maar iemand houdt je tegen met “we doen nog één drankje, goed?”
Dat ene drankje wordt nooit één drankje.
12. Toiletpauzes zijn je safe space.
De enige plek waar stilte bestaat. Even ademhalen. Even geen mensen. Even leven.
13. Je hebt een standaardexcuse klaarliggen.
Of je nou morgen vroeg op moet, zogenaamd ziek bent of een fictieve afspraak verzint… jij bent voorbereid op alles.
14. Groepsfoto’s zijn jouw hel.
Altijd op het moment dat je gezicht minimaal enthousiast is en je nul behoefte hebt om deze situatie vast te leggen.
15. Het idee van nadorst motiveert je om eerder te gaan.
Je ziet jezelf morgen al lijden. Daarom vertrek je voordat het misgaat.
16. Je hebt geen zin in dronken gesprekken met mensen die je niet eens mag.
Het drama, de tranen, de beloftes die niemand meent… je hoeft er allemaal niet bij te zijn.
17. Je voelt altijd een soort opgeluchte stilte zodra je buiten staat.
Alsof je respawnt in een betere versie van de wereld.
18. Thuis op de bank is uiteindelijk altijd leuker.
Geen herrie. Geen sociale druk. Geen ongemak. Gewoon jij, stilte en totale controle.
19. En de dag erna ben je trots dat je bent gegaan.
Maar je besluit meteen dat je dit voorlopig niet nóg een keer doet.
Feestjes zijn niet voor iedereen. En dat is geen probleem. Als jij degene bent die liever eerder vertrekt, liever niet kletst en liever thuis zit dan tussen de “gezelligheid”, dan ben je niet saai. Je bent gewoon iemand die z’n energie en mentale toestand bewaakt.
En eerlijk? Dat verdient meer respect dan elke borrel bij elkaar.
