Emma's dilemma: 'Moet ik die rimpel nou platspuiten of niet?'
Schurende spijkerbroeken, teleurstelling in het mannelijk geslacht en lovehandles die met geen mogelijkheid lijken in te slinken. Redacteur Emma schrijft eens in de zoveel tijd over een dilemma dat haar opfokt.Deze keer: botox
BOTOX
Het krijgen van een spuit in je frons is tegenwoordig net zo normaal als het nemen van wat highlights. 'Tja, waarom ook niet?' denk ik aan de ene kant. Als jij je daar happy bij voelt - wie ben ík dan om te oordelen. Ik moet ook toegeven, bij menig vrouw om me heen ziet het er ook prachtig uit. Maar juist het feit dat ik het 'prachtig' noem, vreet aan me. De voorhoofden van mijn vriendinnen veranderen langzamerhand in glimmende gladgetrokken bowlingballen en zien er stuk voor stuk hetzelfde uit. Alsof we enkel mooi zijn als we op elkaar lijken. Maar sinds wanneer is uniek zijn niet meer de puurste vorm van schoonheid?
Maakt een rimpel gladstrijken je minder uniek is dan de volgende vraag? Nee, dat is totale bullshit. Dat is ook niet de strekking van mijn verhaal. Het gaat me om de reden waarom we een verlammingsmiddel in ons gezicht spuiten. Doen we dat enkel voor onszelf, of willen we niet achterblijven bij de rest? Wanneer het stelling nummer één is ben ik gerustgesteld, maar ikzelf hoor vrees ik bij groep twee.
Maakt een rimpel gladstrijken je minder uniek is dan de volgende vraag? Nee, dat is totale bullshit. Dat is ook niet de strekking van mijn verhaal. Het gaat me om de reden waarom we een verlammingsmiddel in ons gezicht spuiten. Doen we dat enkel voor onszelf, of willen we niet achterblijven bij de rest? Wanneer het stelling nummer één is ben ik gerustgesteld, maar ikzelf hoor vrees ik bij groep twee.
Ware schoonheid
We kunnen wel stellen dat de wereld waarin wij - generatie X, Y en Z - in opgroeien totaal verknipt is. Het is niet voor niets dat Instagram nu vol staat met 'oudere' wijze vrouwen die jongere meisjes een spiegel voorhouden. Ze wijzen ons op de belachelijke facetunes en de 'prachtige' influencers die hun neuzen, borsten, billen, kaaklijn, rimpels, lippen en zelfs hun ribben laten doen. Maar ga eens bij jezelf na - zijn die (soms popachtige bekkies) werkelijk mooier?
Heel eerlijk, als je het mij vraagt: ja en nee. Jezelf durven zijn is ware schoonheid, althans dat is mij als jong meisje altijd geleerd. Toch is dat stemmetje in mijn hoofd, dat niet wil onderdoen voor de vrouwen om mij heen, steeds vaker de baas. Een onbegrijpelijke tegenstrijdigheid omdat ik mijn vriendinnen en vrouwelijke familieleden wel mooi vind hoe ze zijn (ook met rimpels). Maar als ik dan een onbekend meisje van mijn leeftijd met opvallende lijntjes in haar gezicht op YouTube zie, bestempel ik haar weer als rozijn. Ik verafschuw die gedachte, maar het is wel wat er door mijn gedachten raast wanneer ik met een anti-age masker op mijn gezicht op de bank zit.
Heel eerlijk, als je het mij vraagt: ja en nee. Jezelf durven zijn is ware schoonheid, althans dat is mij als jong meisje altijd geleerd. Toch is dat stemmetje in mijn hoofd, dat niet wil onderdoen voor de vrouwen om mij heen, steeds vaker de baas. Een onbegrijpelijke tegenstrijdigheid omdat ik mijn vriendinnen en vrouwelijke familieleden wel mooi vind hoe ze zijn (ook met rimpels). Maar als ik dan een onbekend meisje van mijn leeftijd met opvallende lijntjes in haar gezicht op YouTube zie, bestempel ik haar weer als rozijn. Ik verafschuw die gedachte, maar het is wel wat er door mijn gedachten raast wanneer ik met een anti-age masker op mijn gezicht op de bank zit.
Rozijn
Pas wanneer ik wat langer nadenk besef ik dat dit meisje van YouTube sterker in haar schoenen staat dan ik. Zij is namelijk geen rozijn, ze laat gewoon zien hoe een gezicht van een 27-jarige er uitziet. Ik schrik nu zelfs bij het teruglezen van mijn eigen woorden. Dit is onzekerheid is haar puurste vorm. Maar dit inzicht doet mijn gedachte niet veranderen. Alsof het al te laat is om het tij (mijn eigen zelfbeeld) te keren. Ja, ik ben geïndoctrineerd met alles wat ik de hele dag op Instagram voorbij zie komen. Ja, ik wil niet afwijken van de rest. Ja, ik durf kennelijk niet meer eigen en uniek te zijn. Ja, ik vind het - hoe gestoord misschien ook - mooi om geen rimpels te hebben. Ja, het idee van een spuitje maakt me zelfverzekerder. Maar of ik het ga doen? Niet totdat ik mijn eigen gedachtes over mijn zelfbeeld heb veranderd. Want als ik een spuit in mijn gezicht laat zetten, wil ik dat doen voor mezelf en voor niemand anders.
