Soms heb je dat gewoon. Het lijkt iets bijzonders, bijna magisch. Je ziet elkaar, je kent diegene helemaal niet. Je ogen glijden zo snel mogelijk over deze persoon om deze binnen een seconde in je op te nemen. Je kijkt ze weer aan en je weet het meteen.. ‘Ik haat jou’.

Soms is het hun stem. Nee, niet een oh-wow-ik-draai-mijn-stoel-om-mooie stem. Meer een hoe-durf-je-hardop-tegen-mij-te-praten achtige stem. Vaak is er niet veel meer nodig om iemand zonder echte reden te haten dan een vreselijk hersenpan-penetrerend stemgeluid. Beter dat ze hun muil houden, je haat ze.

Mensen die deze hashtags gebruiken: #blessed #lovemyjob #lovemylife #myboyfriendisthebest #nofilter #follow4follow #me. ‘Wil je deze persoon volgen’? Nope.

Het is vroeg op de ochtend.. hoe je het hebt gedaan weet je niet meer, maar je hebt je lijf uit je bed weten te takelen, en bent met je beste intenties naar school/werk gegaan. Komt Lisa aan, met haar hysterische vrolijke pas, ogen wijder dan iemand die knetter strak staat van pillen, en een berg optimisme wat op deze vroege tijden gewoon onnatuurlijk, onmenselijk en bovenal ondraaglijk is. ‘Goedemorgen!!’ gilt ze in je gezicht. ‘Sterf, Lisa’.

Soms hoef je iemand niet per se te zien of te horen om te weten dat je ze gaat haten. Soms trekken ze gewoon die teerput van ze open die ze een mond noemen, en vraag je je serieus af of iemand hen ooit op tandpasta heeft geattendeerd?

Het gebeurt vaak genoeg dat je iemand bij een eerste ontmoeting al op een tic betrapt. Je weet dat jij deze tic niet gaat trekken. Niet omdat jij een kort lontje hebt, die tics zijn ook gewoon fucking

irritant. Denk aan: mensen die raar of niet knipperen, wiebelvoetjes wanneer ze zitten, fluiten, neuriën, overdreven vaak hun lippen likken, hard ademen of smakken. Ik weet niet wie jullie zijn of waar jullie voor staan in het leven, ik weet wel dat ik jullie haat.

Bovenstaande redenen zijn dan nog aardig concreet. Soms komt er iemand in je leven en ervaar je iets wat je nog nooit eerder hebt ervaren. Als een soort zesde zintuig, een visioen, een bepaald soort helderziendheid. Je kijkt naar ze en ziet het meteen aan hun rotkop: ik haat je.

Je hoeft geen Uri Geller te zijn of Rasta Rostelli om bij sommige mensen in één oogwenk hun gitzwarte aura te zien. Wat een negativiteit kan er al uit iemand poriën vloeien bij een eerste begroeting. ‘Hallo, ik ken je niet, maar ik haat je’.

Oh ja, ik háát ook mensen die alles zonder reden maar haten!