We weten allemaal dat het fout is, tóch stuur je weer dat berichtje. Je ex, die ene toxische scharrel, of die persoon die net genoeg chaos in je leven brengt om het spannend te houden. Waarom zijn we zo verslaafd aan wat slecht voor ons is? En, heel eerlijk, waarom voelt het soms zo goed om er gewoon weer in te duiken?
1. De aantrekkingskracht van het verboden fruit
We zijn rare wezens. Hoe slechter het idee, hoe lekkerder het vaak voelt. Je weet dat je jezelf pijnigt, maar die dopamine-kick als je tóch toegeeft? Onweerstaanbaar.
2. Drama, spanning en dopamine: de dodelijke cocktail
Toxic vibes zijn net als foute nummers op een festival, je weet dat je beter verdient, maar het voelt zó lekker fout. Ruzie, make-up seks, en die emotionele achtbaan… het is een verslaving waar je moeilijk vanaf komt.
3. De illusie van ‘dit keer wordt het anders’
We houden onszelf voor de gek. “Dit keer is het écht anders,” zeg je. Maar diep vanbinnen weet je: mensen veranderen niet zomaar. En toch hoop je. Want hoop is hardnekkig, vooral als je hart het overneemt van je hoofd.
4. Comfort in chaos: waarom we het tóch blijven doen
Stiekem voelt het vertrouwd. Het drama, het spel, de spanning, je kent het, je weet wat je krijgt. Misschien is het makkelijker dan écht loslaten en opnieuw beginnen. Misschien is het gewoon… lekker makkelijk.
5. Wanneer stoppen we ermee? (Spoiler: waarschijnlijk niet)
We weten het allemaal: het is slecht voor je. Maar soms is slecht gewoon leuker dan braaf. En geef toe, een beetje chaos maakt het leven soms juist spannend.
Soms is het goed om je verstand uit te zetten en je hart (of je hormonen) het werk te laten doen. We vallen allemaal wel eens terug op de verkeerde, misschien omdat het stiekem best lekker is om even niet verstandig te zijn.
